شرایط غیر معمول ما را با ترسها و نگرانیهایمان روبه‌رو می‌کند، یادآوری‌مان می‌کند و چه بسا به ما می‌فهماند که آن نقطه اتکاهای قبلی دیگر جوابگوی ما نیستند، به ما یادآوری می‌کند که زمین زیر پایمان سفت نیست. این روزها ویروس کرونا باورهای زیادی را تکاند. آقای سهیل رضایی در ویدئوی لایو اینستاگرام با سینا […]

کرونا و صحبتهای سهیل رضایی در مورد شیوعش و اضطراب ناشی از آن بهم فهماند آیا تا همین دیروز که ترس چندانی درمورد گسترشش نداشته‌ام، من در حالت انکار و کما به سر می‌برده‌ام و احساس امنیت ِ من (Ego) قوی بوده یا آن زندگی‌ای را که می‌خواسته‌ام زیست کرده‌ام؟ یا نه، شاید اصلا من […]

پیش‌نوشت: بعضی حرفها انگار به زبان محاوره راحت‌ترند. انگار زبان نوشتار مثل وصلۀ ناجور است برایشان یا شاید هنوز در ذهن ما خامند و مانده‌اند تا به زبان نوشتار تبدیل شوند. تصمیم دارم بعضی وقتها به زبان محاوره بنویسم. حوصله‌مون از کار سر رفته بود، رفتیم تو محوطه. برگای درختا ریخته بود و صدای خش‌خش […]

۱ سال ۹۲ بود به گمانم در همایش تکنولوژی فکر دکتر علیرضا آزمندیان شرکت کرده بودم و خوش و خرم‌وار به صحبتهایش گوش می‌دادم. اوقات خوشی بود به ظاهر تا اینکه در ثانیه‌های آخر همایش، جمله‌ای گفت که آن موقع تمام احساس خوبم را از بین برد و مات آن جمله شده بودم؛ بیشتر از […]

برای دوست و همکاری شعری از سعدی خواندم و بیتی از آن را نوشت و بعدا تعریف کرد که آن را برای همسرش فرستاده و بازخورد خیلی خوبی از او گرفته. و من فکرمی‌کنم به اینکه یک بیت شعر چه قدر می‌تواند در رابطه‌ها تاثیر بگذارد و آدمها را نسبت به هم، نسبت به خودشان […]