پیش‌نوشت: بیشتر از یک ماه است اینجا ننوشته‌ام. چه‌قدر دلم برای اینجا تنگ شده‌بود. امیدوارم بیشتر بنویسم. روز جمعه بعد از مدتها والیبال دیدم، بازی ایران و صربستان. درحین دیدن بازی متوجه شدم وقتی توپ بیش از حد بین دو تیم ردوبدل می‌شود و با سرعت از سمت حریف وارد زمین ایران می‌شود، من ناخودآگاه […]

پیش‌نوشت: این متن نوشتۀ کوتاهی دربارۀ یکی از قسمتهای سریال آینه سیاه است و برای مخاطبی که سریال را ندیده، شاید مبهم باشد. سریال Black Mirror را به پیشنهاد یکی از دوستانم دیدم، سریال جذابی در مورد تسلط تکنولوژی بر انسان. قسمت دوم فصل اول، Fifteen Million Merits، انگار داستان عصر حاضر ما را روایت می‌کند. […]

پیش‌نوشت: این پست شاید ناخوشایند به نظر بیاید، اگر شرایط روحی خوبی ندارید لطفا آن را نخوانید. به فاصلۀ دو هفته خبر فوت یکی از استادهای دانشگاهی که درس می‌خواندم، آقای دکتر محمود باستانی و یکی از هم‌کلاسیهایم، سمیه سیفی را شنیدم. با دکتر باستانی درس مدیریت بیمارستانی داشتیم و درسش را به عنوان معلومات […]

زندگی را می‌خواهیم با همۀ زیباییها و شگفتیهایش، با همۀ شادی و طرب و رنگهای سکرآورش، زندگی اما ما را می‌خواهد؟ آیا ما آنقدر که هِن‌هِن کنان -و نه با شوق- به دنبال اوییم، او مشتاقانه در پی ماست؟ به گمانم زندگی، آنچه و آنکه از زندگی می‌خواهیم به برپاکردن یک میهمانی می‌ماند، دعوت از […]

 آیا تا به حال در تاریکی نوشته‌اید؟ نمی‌بینید ولی به نوشتن ادامه می‌دهید. لحظه ای هم ممکن است نوری ظاهر شود و دوباره تاریکی. اما این بار مطمئن می‌شوید از نوشتن، از اثری که بر روی کاغذ می‌گذارید و از روشنی امید در دلتان و به کارتان ادامه می‌دهید. داشتم صفحه‌های صبحگاهیم را در تاریکی […]

من فکرمی‌کنم همۀ ما انسانها در نهایت یک انسان واحد هستیم. همۀ ما ترسها، نگرانیها، افکار و رفتار مشترکی را تجربه می‌کنیم. چرا دیدن بعضی فیلمها، خواندن بعضی کتابها، گفتگو با بعضی آدمها آنقدر برایمان دلنشین است، انگار آب روی آتش است چون متوجه می‌شویم دیگرانی هم هستند که تجربه‌های مشابه ما را –خوشایند یا […]